Pomóż nam budować bazę gdańskich obiektów sztuki, wypełniając formularz i dodając zdjęcia
Technika: mieszana
Wymiary –
Obiekt: Instalacja artystyczna to niezwykły wizualnie wariant wejścia do podziemnego pasażu. Pokrycie graficzne zadaszeń wiat wejściowych i wjazdowych w przestrzeń́ przejścia podziemnego na skrzyżowaniu ul. Łąkowej i ul. Podwale Przedmiejskie. Artystka odsłania wejście poprzez opakowanie formy w siatkę współrzędnych, sfragmentaryzowanych struktur i czarno-białych wzorów. Autorka w następujący sposób komentowała swoją instalację: „Myślałam o znaku, który nadałby tej przestrzeni indywidualny kształt. To pomysł malarski zewnętrznego «oblicza» dwóch głównych wejść do podziemnego przejścia w czarnej i białej strukturze. Obejmuje sobą wszystkie okrągłe dachy, ściany i okna wychodzące na ulicę. Powodem, dla którego myślałam o tych dwóch znakach, jest chęć zbudowania relacji pomiędzy dwiema stronami, jak i nadanie estetycznej wartości istniejącym formom”. Taki wybór, jak podkreśla Esther Stocker, „ma pokazać, jak decyzja estetyczna może przekształcić strukturę funkcjonalną w coś innego”. Artystkę interesuje również połączenie elementów artystycznych z przemysłowymi i pokazuje możliwości formy, którą w innych okolicznościach postrzegalibyśmy jako zwykłą, uświadamia, jak na pospolitą topografię można popatrzeć świeżym okiem. Działanie artystki skupiło się na użyczeniu formom użytkowym trwałych walorów artystycznych.
Miejsce: Wnętrze miejskie ul. Łąkowa i ul. Wróbla. Wnętrze Miejskie ciągu ulic Łąkowa–Wróbla to kręgosłup Dolnego Miasta, stanowi ciąg ulic, które bezpośrednio łączyły siatkę ulic Dolnego Miasta z siatką ulic związaną z ul. Długie Ogrody, które są częścią ciągu głównej ulicy śródmieścia (ul. Długa – ul. Długi Targ – ul. Stągiewna – ul. Długie Ogrody).
Staranne wnętrze urbanistyczne ciągu ulic Łąkowej i Wróblej zostało rozerwane na dwie części w miejscu skrzyżowania z u. Podwale Staromiejskie. Jest to konsekwencja modernistycznej koncepcji powojennej odbudowy Gdańska, która poprowadziła przez teren śródmieścia Trasę W-Z, swoistą autostradę miejską dzisiaj nazwaną Podwalem Przedmiejskim. W ten sposób Stare Przedmieście i Dolne Miasto oderwane zostały od Głównego Miasta i w związku z tym w powszechnej opinii pozbawione przynależności do śródmieścia miasta.
Konsekwencją powojennej koncepcji trasy W-Z była późniejsza kontynuacja jej budowy w kierunku wschodnim, co brutalnie przecięło wnętrze miejskie ul. Łąkowej, a w części położonej dalej w kierunku wschodnim zostały skazane na zapomnienie ulice znaczące pamięć kręgu nowożytnych fortyfikacji miejskich. Dodatkowo super-struktura „autostrady miejskiej” zlikwidowała linię tramwajową wjeżdżającą we wnętrze ul. Łąkowej i ul. Wróblej, która na południowym końcu tego ciągu ulic kończyła się pętlą i zajezdnią.
By utrzymać spójność ruchu pieszego pomiędzy obiema częściami rozciętej ul. Łąkowej, zbudowano podziemne przejście dla pieszych. Schody wejściowe i pochylnie wjazdowe do owego przejścia osłonięto wiatami, a sam tunel powiązano z przystankami tramwajowymi. Niewątpliwie takie połączenie dwóch części ul. Łąkowej nie pokonało bariery mentalnej, przekonania mieszkańców i turystów, że miasto „po drugiej stronie autostrady” to obszar, który nie należy do śródmieścia skupionego wokół Głównego Miasta.
Ulokowane na Dolnym Mieście Centrum Sztuki Współczesnej ŁAŹNIA w swoim projekcie Galerii Zewnętrznej Miasta Gdańska podjęło, podobnie jak w ciągu ulicy Kamienna Grobla, wysiłek przywrócenia owego mentalnego połączenia pomiędzy śródmieściem i Dolnym Miastem.
Informacje o autorze: Esther Stocker – tyrolska artystka, która swoim malarstwie oraz instalacjach przestrzennych wypracowała mistrzowski język zgeometryzowanych znaków i systemów współrzędnych i w ten sposób tworzy kompleksowe narracje, które balansują na krawędzi racjonalnego oraz emocjonalnego, abstrakcyjnego i figuratywnego. Środowiska Stocker, silnie identyfikowane za sprawą niemal zawsze czarno-szaro-białych „twardych” wzorów współrzędnych, to zarówno naładowane emocjonalnie, niemal terapeutyczne wnętrza kontemplacji, ale także precyzyjne i dynamiczne studia percepcji. Jako interwencja architektoniczna, bazująca na badaniach naukowych i strategii kamuflażu, jej praca miękko wkracza i egzystuje w konfiguracjach przestrzennych, wnosząc delikatną zmianę w rzeczywistość, podważając ustalony porządek i kwestionując zwyczaje percepcyjne. Kontekstualne, lecz niezależne i enigmatyczne, pokojowe, lecz energetyczne, postminimalistyczne wzory Stocker dają publiczności ofertę poszczególnych bogactw i złożoności. Oferują rzadką przyjemność beztroski i unikalne wyrafinowanie podejścia poznawczego.
Stan obiektu: dobry
Właściciel/opiekun: Centrum Sztuki Współczesnej ŁAŹNIA
Autor wpisu: Centrum Sztuki Współczesnej ŁAŹNIA
Źródła:
Karta inwentaryzacyjna (opracowanie: prof. dr hab. inż. arch. Piotr Lorens, dr inż. arch. Izabela Burda, studentki architektury: Daria Zimnicka, Oliwia Żuralska
www.laznia.plaktualnosciart,508,2009_galeria_zewnetrzna_miasta_gdanska_staging_anonymous_i_niewidzialna_brama_o ddane_do_uzytku.html
Bibliografia:
Problematyczna, niewygodna, niejasna – rola sztuki w przestrzeni publicznej. W poszukiwaniu możliwego paradygmatu, red. J. Draganovic, A. Szynwelska, CSW ŁAŹNIA, Gdańsk 2013
Sztuka i przestrzeń publiczna, red. J. Dominiczak, K. Wielebska, A. Szynwelska, CSW ŁAŹNIA, Gdańsk 2012
Łaźnia. Sztuka w projektach zmiany społeczne, red. M. Cackowska, CSW ŁAŹNIA, Gdańsk 2009
Pomóż nam budować bazę gdańskich obiektów sztuki, wypełniając formularz i dodając zdjęcia