Macierzyństwo

Technika: rzeźba w piaskowcu

Wymiary: wys.110 cm, szer. 43 cm, gł. 49 cm

Obiekt: W zwartej nieregularnej bryle szarego piaskowca wykute są szkicowe zarysy dwóch postaci: matki z dzieckiem. Sylwetka dziecka przylega do pleców kobiety, obejmując ramionami jej szyję, przyciska głowę do lewego policzka matki. Kobieta ukazana została frontalnie z lekko uniesioną w kierunku dziecka głową. Jej prawa ręka ułożona swobodnie spoczywa na udzie, lewa natomiast podtrzymuje ciało dziecka. Zarysy twarzy i detale obydwu postaci są bardzo uproszczone, pozbawione charakterystycznych cech anatomicznych i sprowadzone do ogólnego kształtu sylwetek. Dolną partię rzeźby pozostawiono bez wykończenia. Sposób opracowania materiału rzeźbiarskiego jest szorstki, na powierzchni bryły widoczne są wyraźne ślady ciosania dłutem. Rzeźba została wykonana przez artystę w 1957 r., do zbiorów Muzeum Narodowego w Gdańsku trafiła w 1969 r. Od 1976 r. „Macierzyństwo” eksponowane jest na plenerowej wystawie rzeźby w Parku Oliwskim. Praca ustawiona została na granitowym postumencie o wymiarach podstawy 55 × 53 cm i wys. 105 cm. Rzeźba nie jest sygnowana.

Miejsce: Rzeźba wkomponowana jest w naturalne otoczenie północnej części Parku im. Adama Mickiewicza w Oliwie.  Stanowi część stałej ekspozycji plenerowej Galerii Współczesnej Rzeźby Gdańskiej  ze zbiorów Muzeum Narodowego w Gdańsku, powstałej z inicjatywy Muzeum, Zarządu Okręgu Związku Polskich Artystów Plastyków oraz Urzędu Miejskiego. Galeria prezentująca prace artystek i artystów różnego pokolenia oficjalnie została otwarta 30 marca 1976 r.

Informacje o autorze: Marian Wnuk – ur. w 1906 w Przedborzu, zm. w 1967 w Warszawie. Studia artystyczne odbył w latach 1926–1932 w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych na Wydziale Rzeźby w pracowni prof. Tadeusza Breyera. Od 1933 r. aż do wybuchu II wojny światowej pracował w Państwowym Instytucie Sztuk Plastycznych we Lwowie. W okresie tym uczestniczył w wielu konkursach na pomniki (m.in. pomniki Józefa Piłsudskiego we Lwowie i Warszawie). Od 1945 r. profesor Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku (obecnie Akademii Sztuk Pięknych). Od 1949 r. do końca życia był profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w latach 1951–1954 i 1959–1967 pełnił funkcję jej rektora. Wykonał szereg realizacji rzeźbiarskich m. in. „Pomnik Wdzięczności Armii Radzieckiej” w Gdyni, „Pomnik Żołnierzy Polskich” na cmentarzu w Lommel (Belgia), rzeźbę „Górnicy” w Chorzowie.

Stan obiektu: przed renowacją

Właściciel/opiekun: Muzeum Narodowe w Gdańsku

Autor wpisu: Andrzej Zagrobelny