Dekoracja fasady kamienicy przy Długim Targu 38

Technika: malarstwo, sgraffito

Obiekt:

Monumentalna, czterokondygnacyjna kamienica z trójkondygnacyjnym szczytem zajmuje eksponowany narożnik Długiego Targu i ulicy Kuśnierskiej. Otrzymała bogatą dekorację sgraffitową czteroosiowej fasady i dziesięcioosiowej elewacji bocznej. Przyziemie oraz narożniki wypełnione różnorodnym boniowaniem. Między wyższymi kondygnacjami umieszczono ozdobne fryzy, między drugą a trzecią stylizowana wić akantowa z ptakami, między trzecią a czwartą plecionka warkoczowa ze stylizowanymi ptakami i między czwartą a szczytem płyciny z medalionami z główkami ukazanymi z profilu. Fryzy przechodzą przez fasadę i elewację główną, z jedną różnicą, medaliony od strony ulicy Kuśnierskiej są gładkie. Pomiędzy oknami czwartej kondygnacji umieszczono pełnopostaciowe przedstawienia młodych mężczyzn i kobiet, na fasadzie pomiędzy wszystkimi oknami na elewacji bocznej co drugim. Ubrani są w pasiaste bądź kraciaste szaty w konwencji baśniowo-egzotycznej, trzymają lutnie, dzbany, misy z owocami i bukiety kwiatów. Pary dworzan umieszczono także na szczycie po obu stronach owalnego okienka ujętego wieńcem laurowym, po prawej damy po lewej mężczyźni.

Miejsce:

Dekoracja malarska tzw. Drogi Królewskiej powstała w ramach włączenia się artystów, reprezentowanych głównie przez nauczycieli i uczniów gdańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w dzieło odbudowy zniszczonego w 1945 roku Głównego Miasta. Ulica Długa i Długi Targ zrekonstruowane zostały w pierwszej fazie odbudowy. Najcenniejsze kamienice starano się rekonstruować wiernie, pozostałym nadawano odpowiedni kostium stylowy nawiązujący mniej lub bardziej do budynku sprzed 1945 roku. Tak odtworzone pierzeje miały być tłem dla odbudowywanych zabytków.

Informacje o autorach:

Stanisław Teisseyre – ur. w 1905 r. we Lwowie, zm. w 1988 r. w Poznaniu. Kształcił się rodzinnym mieście oraz w Paryżu. W czasie wojny wraz z żoną Marią pomagał ludności żydowskiej. Po wojnie związany a PWSSP w Poznaniu i Gdańsku, gdzie dał się poznać jako sprawny organizator, na obu uczelniach pełnił funkcję rektora, w Gdańsku był także dziekanem Wydziału Malarstwa. Jego drugą żoną była artystka Teresa Pągowska. Do jego realizacji monumentalnych należą polichromie w kościołach w Poznaniu i Złotym Potoku oraz dekoracje kamienic przy Długim Targu w Gdańsku.

Halina Bajońska – ur. w 1921 r. w Poznaniu, zm. w 2006 r. tamże. W czasie  II wojny światowej została wraz w rodziną wysiedlona do Warszawy, gdzie w czasie powstania była łączniczką i sanitariuszką. Studia na PWSSP w Gdańsku ukończyła w 1951. Włączyła się dzieło dekorowania podnoszonego z gruzów Gdańska. Pracowała także jako scenograf Teatru Miniatura. W 1994 roku wróciła do rodzinnego Poznania.

Roman Usarewicz – ur. w 1926 r. w Brześciu nad Bugiem, zm. w 1983 r. w Gdańsku, w latach 30. XX wieku zamieszkał w Gdyni. W czasie wojny więziony w obozach koncentracyjnych. Studia na PWSSP w Gdańsku rozpoczął w 1945 i z powodzeniem ukończył w 1951 roku. Od 1953 pracował na rodzinnej uczelni. Wszechstronny artysta, nie bojący się eksperymentów, zainicjował powstanie katedry innych mediów. Mąż artystki Magdaleny Usarewicz. W czasie odbudowy Głównego Miasta w Gdańsku brał udział, wraz z zespołem profesora Stanisława Teisseyre’a, w dekorowaniu kilku kamienic przy Długim Targu.

Jerzy Zabłocki – ur. w 1927 r. w Łodzi, zm. 1993 r. w Ankarze, Turcja. W latach 1948–1954 studiował malarstwo w PWSSP w Gdańsku. Dyplom obronił w pracowni prof. Juliusza Studnickiego. Brał udział w pracach przy rekonstrukcji gdańskich kamienic.  Pedagog, malarz, grafik, projektant, autor licznych wystaw i realizacji w przestrzeni publicznej: projekt wnętrz i wystroju plastycznego Instytut Okrętowego PG (współautor Bolesław Petrycki), projekt i realizacja kurtyny do sali widowiskowej NOT-u w Gdańsku, projekty wnętrz dla statku „Stefan Batory”, projekty scenografii dla Teatru Dramatycznego w Gdyni.

Stan obiektu: przed konserwacją

Właściciel/opiekun: obiekt prywatny

Autor wpisu: Klaudiusz Grabowski