LKW Gallery

Technika: mieszana

Wymiary –

Obiekt: Ulokowany pod wiaduktem ciężarówka typu TIR z niebieskim kontenerem na naczepie to pierwsza instalacja artystyczna zrealizowana w ramach konkursu Galerii Zewnętrznej Miasta Gdańska, realizowanego przez Centrum Sztuki Współczesnej ŁAŹNIA. Zakleszczony pod wiaduktem samochód symbolicznie odzwierciedla zamknięcie dzielnicy Dolne Miasto, odciętej wiaduktem komunikacyjnym od Starego Miasta. Obiekt był jednym z pierwszych dzieł powstałych w ramach procesu rewitalizacji tej dzielnicy. Umiejscowienie pracy w przestrzeni publicznej pozwoliło na większą integrację społeczności lokalnej poprzez wykorzystanie tego obiektu jako miejsca lokalnych aktywności, w tym edukację młodzieży, oraz szereg realizacji artystycznych skierowanych na projekty społeczne właśnie aktywizujące mieszkańców. Obiekt od początku funkcjonuje jako miejsce do prowadzenia w nim działalności artystycznej i edukacyjnej. Realizowane są w nim projekty zakładające wypełnienie miejsca nową energią dzięki opracowaniu i prowadzeniu stałego programu kuratorskiego przez CSW Łaźnia. Ciężarówka za sprawą swej struktury stała się łatwo dostępnym, alternatywnym centrum kultury – miejscem, gdzie regularnie odbywają się warsztaty, wystawy, koncerty, pokazy filmowe, a także mają miejsce inne formy aktywności kulturalnej i artystycznej.

Lex Rijkers i Daniel Milohnic tworzą projekty uwarunkowane społecznie, używając przeciwstawienia elementów trwałych i czasowych. Tworzą obiekty różnego rodzaju, jak rodzinne przyczepy kempingowe czy miejsca użytkowe dla lokalnych społeczności.

Miejsce: wnętrze miejskie pod wiaduktem: ul. Szopy – ul. Kamienna Grobla. Wnętrze miejskie ciągu ulic Szopy i Kamienna Grobla to zapis modernistycznej koncepcji powojennej odbudowy Gdańska. Owa modernistyczna koncepcja polegała na hybrydowej odbudowie Głównego Miasta, odsłonięciu jego murów miejskich i otoczeniu go od południa i wschodu radykalnie z nim kontrastującym pierścieniem modernistycznych wieżowców. Wieżowce mieszkalne stanęły wzdłuż trasy W-Z, wzdłuż Motławy przy ul. Kamienna Grobla i u. Szopy, oraz wzdłuż ul. Długie Ogrody.

Przejazd pod wiaduktem drogowym w ciągu ul. Szopy – ul. Kamienna Grobla powstał w wyniku kontrowersyjnego projektu z 1959 r., który zakładał poprowadzenie przez obszar starego śródmieścia Gdańska (część miasta położona wewnątrz nowożytnych obwałowań) modernistycznej trasy W-Z, swoistej autostrady miejskiej łączącej ruch samochodowy i tramwajowy. Ta błędna urbanistyczna decyzja doprowadziła do fizycznego, ale przede wszystkim mentalnego odłączenia dzielnic Starego Przedmieścia i Dolnego Miasta od Głównego Miasta, które po powojennej odbudowie powróciło do roli śródmieścia.

Ulokowane na Dolnym Mieście Centrum Sztuki Współczesnej ŁAŹNIA w swoim projekcie Galerii Zewnętrznej Miasta Gdańska podjęło, podobnie jak w ciągu ul. Łąkowej, wysiłek przywrócenia owego mentalnego połączenia pomiędzy śródmieściem i Dolnym Miastem. Zarówno projekt zakleszczonej LKW Gallery, która nie może dojechać na Dolne Miasto, jak i projekt Niewidzialnej Bramy (mającej sprawić, że ów niefortunny wiadukt autostrady zniknie przesłonięty lustrzanymi odbiciami wizerunków miasta) świadczą o głębokim zrozumieniu owego mentalnego rozcięcia miasta na dwie odrębne części. Projekty Krople Bursztynu oraz Murale odchodzą od krytyki utworzonej sytuacji przestrzennej i starają się uczynić to trudne miejsce na swój sposób atrakcyjne.

Informacje o autorze/autorach: Daniel Milohnic – ur. w 1969 r., mieszka we Frankfurcie. Od 1996 r. współpracuje z Dirkiem Paschke. Jest założycielem grupy artystycznej Phantombüro (1997), od 2001 r. współpracuje z Resonatorcoop. Pokazywał swoje prace na licznych wystawach na całym świecie, między innymi na Deutschlandscape, w Victoria & Albert Museum w Londynie (2006), w Pałacu Republiki w Berlinie (2005), na IX Biennale Architektury w Wenecji, w Pawilonie Niemieckim Metamorphosen w Wenecji (2004), na Mobile Architektur (mobile unit) Amsterdam (2002). W 1996 r. Daniel Milohnic i Dirk Paschke zainaugurowali instalację Hafenbad na dziedzińcu Städel Atelier, usytuowanym w środku przemysłowych rejonów wschodniego Frankfurtu. Hafenbad składał się z dwóch zespawanych ze sobą kontenerów dalekomorskich, które utworzyły basen o pojemności 150 tys. litrów. Instalacja wytycza nowe perspektywy w zakresie rewaluacji kultury przemysłowej w Zagłębiu Ruhry. Razem z Lexem Rijkersem otrzymał I nagrodę za projekt LKW Gallery w I edycji konkursu GZMG w 2005 r.

Alexander Rijkers – ur. w 1966 r., mieszka we Frankfurcie. Architekt, razem z projektantką Nanną Hirsch założył w 2001 r. Resonatorcoop, biuro twórców architektury, projektowania i komunikacji, a także Osmotic Room – projekt społeczno-kulturalny obejmujący sztukę, film, literaturę i naukę w kontekście społecznym. Brał udział w licznych konkursach i sympozjach poświęconych rozwojowi i jakości miasta, sztuce w przestrzeni publicznej i architekturze mobilnej. Mobile Unit Shed [Przenośna jednostka mieszkalna] Milohnica, Rijkersa i Paschkego to wielozadaniowy pokój oraz rzeźba w przestrzeni publicznej – miejsce spotkań, komunikacji i życia kulturalnego. Składa się z dwóch kontenerów, drewnianej ławki, trzcin bambusowych, papierowych parasoli i campera, przypomina standardową architekturę przemysłową, lecz uformowany przez parasole rodzaj namiotu przywołuje kontekst nomadyczny. Mobile Unit Shed był pokazywany na wystawie Parasite Paradise w Utrechcie (2003) jako manifest czasowej architektury i elastycznej urbanistyki. Rijkers wspólnie z Danielem Milohnicem otrzymał I nagrodę za projekt LKW Gallery w I edycji konkursu GZMG w 2005 r.

Stan obiektu: dobry

Właściciel/opiekun: Centrum Sztuki Współczesnej ŁAŹNIA

Autor wpisu: Centrum Sztuki Współczesnej ŁAŹNIA