Pomnik Klawitterów

Technika: rzeźbiarstwo w czerwonym i szarym granicie

Wymiary: –

Obiekt: Pomnik upamiętnia gdańską rodzinę Klawitterów i jest miejscem pochówku trzech kolejnych właścicieli założonej w 1827 r. stoczni. Pomnik pełni funkcję nagrobka, ma zwartą formę czworoboku, który zwęża się ku górze, a zakończony jest ozdobnym trójkątnym szczytem wolutowym, lekko wystającym poza lico podstawy. Wykonany jest z czerwonego granitu, na którym złotymi literami (frakturą), wypisane są nazwiska i daty pochowanych osób. Nazwisko najwcześniej pochowanego seniora rodu, Johanna Willema Klawittera, znajduje się w wyższej partii pomnika, zaś pomiędzy jego nazwiskiem oraz datami narodzin i pochówku widoczne jest znacznie większe światło pomiędzy literami oraz znacznie większa interlinia niż w zapisie kolejnych imion i nazwisk. Dalej są to nazwiska Juliusa Wilhelma (syna) i Carla Williama (wnuka), zapisane znacznie bardziej „ściśniętymi” literami. Pomnik posadowiony jest na małym cokole wykonanym również z granitu, ale w kolorze szarym, który odcina się od dostojnie wyglądającej głównej części.

Obok pomnika widoczny jest sporej wielkości kamień o naturalnej, nieobrobionej formie. Widnieje na nim nazwisko Justusa Klawittera, który zmarł w 1979 r. Całość obiektu otoczona jest niskim murkiem, nad którym znajduje się balustrada ogrodzenia. Wykonana została z metalu i jest bogato zdobiona ornamentem roślinnym, nawiązującym do stylu neoklasycystycznego. Górna część barierki oddzielona jest ażurowym pasem, na którym w okręgach umieszczone są ozdobne główki kwiatowe, a także pojawia się w nich litera K. Teren otoczony barierką zajmuje plan czworoboku i jest na lekkim podniesieniu, do którego wiodą trzy granitowe stopnie.

Rodzina Klawitterów odegrała szczególną rolę dla rozwoju przemysłu stoczniowego w Gdańsku. Od wielu pokoleń zajmowała się pracą związaną ze szkutnictwem, wyjątkowe sukcesy odniósł jednak Johann Wilhelm, który założył stocznię na terenie Brabanku, gdzie budował statki z drewnianym kadłubem, z czasem rozwinął działalność i konstruował też statki żelazne z napędem mechanicznym. Jego stocznia wybudowała również pierwsze w Gdańsku pasażerskie statki parowe, później również statki parowe towarowe. Johann Wilhelm Klawitter pełnił także funkcję miejskiego radnego. Zmarł w podróży do Berlina.

Miejsce: Pomnik znajduje się na terenie zielonym małego parku, w którym jest miejsce na wypoczynek i plac zabaw. Znajduje się w bliskim sąsiedztwie kościoła pw. Bożego Ciała, gdzie od 1815 r. znajdował się cmentarz ewangelicki. Nekropolię zlikwidowano w 1956 r., a cały teren uporządkowano i zrewitalizowano w 2002 r. Informacja o nieistniejącym cmentarzu umieszczona jest na kamiennym, czarnym, granitowym bloku, o formie zbliżonej do nagrobka. Miasto Gdańsk w analogiczny sposób oznacza inne nieistniejące już gdańskie nekropolie. Pomnik Klawitterów jako jedyny uchronił się od likwidacji, istnieje teza, że stało się tak z powodu otaczających go zarośli, które ukryły pomnik. Jest to jednak wersja mało prawdopodobna. Inna teza mówi, że za szczęśliwym „zbiegiem okoliczności” stał prof. Jerzy Stankiewicz (architekt, konserwator zabytków, historyk architektury, profesor Politechniki Gdańskiej), który osobiście miał przekonać robotników do odstąpienia od likwidacji tego wyjątkowo wartościowego dla historii miasta nagrobka.

Informacje o autorze: brak

Stan obiektu: dobry

Właściciel/opiekun: –

Autor wpisu: Kinga Jarocka