Dekoracja ceramiczna „Fale”

Materiał/technika: ceramika szkliwiona

Wymiary: ok. 60 x 130 cm

Obiekt:

Dekoracja ceramiczna jest umieszczona na bocznej fasadzie budynku wielorodzinnego na wysokości pierwszego piętra. Składa się z 36 kwadratowych kafli ceramicznych szkliwionych, ułożonych w pionowy panel o szerokości czterech i wysokości dziewięciu kafli. Każdy kafel posiada inną dekorację reliefową i inną tonację szkliwa – w zestawieniu ze sobą poszczególne kafle tworzą kompozycję o charakterze organicznym, z delikatnymi przejściami tonalnymi w kolorach ziemi, od ciemnych zieleni, przez ochrę do sieny. Relief w swojej abstrakcyjnej formie przypomina morskie wzburzone fale: podobną kompozycję tych artystów można zobaczyć w Domu Technika w Gdańsku.

Miejsce:

Dekoracja znajduje się na budynku wielorodzinnym wybudowanym w latach 60. W dzielnicy VII Dwór. Budynek ma prostą prostopadłościenną bryłę z płaskim dachem i wpisuje się w nurt powojennego modernizmu. Tego typu architektura często korzystała z dekoracji plastycznych, które działały na zasadzie kontrastu surowej bryły z prefabrykatów betonowych i elementów plastycznych o organicznym charakterze.

Historia dzielnicy sięga średniowiecza, gdy wzdłuż obecnej ulicy Polanki prowadził szlak komunikacyjny pomiędzy Opactwem Cystersów w Oliwie a Gdańskiem. W XVII wieku wzdłuż tego traktu zaczęto budować letnie rezydencje patrycjuszy gdańskich, które w XIX wieku ponumerowano i nazwano dworami – stąd pochodzi obecna nazwa dzielnicy. Podczas II wojny światowej na części terenów władze nazistowskie utworzyły obóz jeniecki. W 1957 roku powstała Młodzieżowa Spółdzielnia Mieszkaniowa, która do 1963 roku wybudowała 5 bloków między wzgórzami morenowymi – nowopowstałe osiedle zyskało nazwę „Osiedle Młodych w Oliwie”, a od 1966 roku „Osiedle Młodych im. Janka Krasickiego” i nazwa ta obowiązywała do 2003 roku. Janek Krasicki, komunistyczny działacz młodzieżowy zyskał nie tylko patronat nad osiedlem, ale także pomnik dłuta rzeźbiarza Wiktora Tołkina, który został usunięty w 2007 roku. Słynnymi atrakcjami dzielnicy na przestrzeni dekad był samolot na wzgórzu obok ul. Rodakowskiego oraz restauracja Kasztel – budynek po restauracji przetrwał i jest interesującym przykładem powojennego modernizmu, podobnie jak wiele budynków prywatnych w obrębie osiedla i opisywany relief ceramiczny.

Nota o autorze:

Janina Karczewska-Konieczna – ur. w 1934 r. w Gdyni, absolwentka PWSSP w Gdańsku (obecnie ASP), dyplom z malarstwa w pracowni prof. P. Potworowskiego. Aneks z ceramiki wykonała w pracowni prof. H. Żuławskiej, oraz z grafiki w pracowni Z.Karolaka. Należała do      „Grupy Kadyńskiej”. Przez wiele lat była pedagogiem Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni-Orłowie. Zajmuje się malarstwem, grafiką i rzeźbą, jednak największe sukcesy osiągnęła w zakresie ceramiki. Otrzymała m.in. w 1970 roku I Nagrodę za prace eksponowane we Francji, przewodniczącym międzynarodowego jury był Pablo Picasso. Razem ze Stanisławem Koniecznym zrealizowała ceramiczną dekorację rzeźbiarską w „     Kaplicy Ludzi Morza” w Bazylice Mariackiej, kompozycję „Fale” w Domu Technika i w Hotelu Heweliusz w Gdańsku (nieistniejąca) oraz w Pałacu Ślubów w Elblągu.

Stanisław Konieczny – ur. w 1933 r. w Montceau-les-Mines, zm. w 1981 r. w Gdańsku. Ukończył Wydział Rzeźby i Ceramiki na gdańskiej PWSSP (obecnie ASP), dyplom uzyskał w pracowni prof. A. Wiśniewskiego. Należał do „Grupy Kadyńskiej” założonej przez prof. Hannę Żuławską. Tworzył ceramiczne formy użytkowe i rzeźby oraz monumentalne realizacje architektoniczne, wraz z żoną Janiną zrealizował m.in. ceramiczną dekorację rzeźbiarską w „     Kaplicy Ludzi Morza” w Bazylice Mariackiej, kompozycję „Fale” w Domu Technika i w Hotelu Heweliusz w Gdańsku (nieistniejąca) oraz w Pałacu Ślubów w Elblągu. Uczestniczył w wielu wystawach w kraju i za granicą.

Stan obiektu: brak uwag

Właściciel/opiekun: właściciel prywatny

Autor wpisu: Kora Kowalska